1980 (2)

1980's Obituary

Goede wijn wordt meestal gemaakt in jaren die eindigen op even getallen, maar zijn er ook jaren waarin het goed is om dood te gaan? Dat zal vooral van jezelf afhangen, vermoeden we. De dood komt meestal te vroeg en ongelegen. Tenzij voor wie het leven beu is: bij hen komt de dood te laat. Ook in de jaren tachtig vielen ze als vliegen. Mooie mensen, bekende mensen, mensen met talent. “Menig beroemdheid is reeds dood de dag nadat hij gestorven is”, sprak de Vlaamse filosoof Antoon Vloemans ooit. Zelf heeft wijlen Vloemans het feest op nieuwjaarsdag ’83 niet meer mogen meemaken. Hij wordt niet vaak meer geciteerd. Sommige puike muzikanten plukten voor het laatst de lage A-snaar in de jaren tachtig. We noteren onder andere Ian Curtis, Peter Tosh en Nico (van the Velvets, noblesse l'oblige). Er zal vast geen repetitieruimte beschikbaar zijn in het vagevuur, maar mocht er ergens tussen hemel en hel een All Star-band van in de tachtiger jaren heengegane muziekgoden gevormd worden, gokken wij op volgende line-up. Bonham op drums, Monk op piano, Pastorius op bas en Lennon op (ritme)gitaar. De oerschreeuw mag Muddy 'Mississippi' Waters voor zijn rekening nemen, hierbij geruggensteund door Marley Bob aan de backing vocals. “En wat met de leadgitaar?” horen we u denken. Wel, Jaco Pastorius op bas IS een leadgitaar, maar mocht Waters zijn nek met de tele omgorden, praise Jezus. Naast muzikale kadavers werd in de eighties ook behoorlijk wat koninklijk bloed ten grave gedragen. In Japan wisselde keizer Hirohito het stoffelijke voor het eeuwige na een heerschappij die meer dan 60 jaar geduurd had. In Roemenië werden Nicolae Ceausescu en zijn vrouw Elena de laatste slachtoffers van hun eigen wanbeleid. Voor misdrijven als het illegaal verwerven van rijkdom, genocide en nog een paar andere zaken veroordeelde een militaire rechtbank hen tot de doodstraf. Uit wel honderden vrijwilligers werd een vuurpeloton samengesteld. Het waren elitesoldaten, stuk voor stuk. De Ceaucescu's werden tegen de muur gezet en afgeschoten, nog voor de aanwezige cameraman zijn beeld had kunnen scherpstellen. Twee weken later werd de doodstraf in Roemenië afgeschaft. Er wordt beweerd dat Sven Nys “balen!” zou geroepen hebben. Verf is dikker dan bloed. Beuys, Warhol, Dali en Hérgé, geen van hen zag Toto Cotugno het songfestival winnen. Fred Astaire – né Frederic Austerlitz (!) – danste zijn laatste paar schoenen stuk. Grace Kelly – of 'van Monaco', zo je wil – kreeg een hartaanval achter het stuur, reed van de weg af en parkeerde haar Rover 3500 in het ravijn. Het was diezelfde kronkelende provincieweg waarop ze jaren eerder, bij de opnames van Hitchcock's To Catch a Thief, een auto gedeeld had met Cary Grant. Volgens laatstgenoemde zou ze ook toen heel gevaarlijk gereden hebben. Monaco en rally, melk en suiker. Grant zelf bezweek in '84 aan een hersenbloeding. Na hem heeft niemand ooit nog door een korenveld gelopen, achterna gezeten door een tweedekker. De eighties. Doffe ellende zou je kunnen denken, met al die doden, maar gelukkig werd Prozac in ’88 uitgevonden. Vanaf toen was coke gewoon leuk voor op een feestje maar niet meer echt van doen.