1980

Het valt moeilijk te schrijven over iets dat je zelf niet al te bewust hebt meegemaakt. Je was er, maar eigenlijk was je er ook niet. Waar je dan wel was, dat valt moeilijk te omschrijven. Je zou er een ruwe schets van kunnen maken, een impressionistisch schilderij misschien, maar je fotografeert geen stad die al verdwenen is. Op een dag ben je echter wakker geworden, al dan niet met koppijn, en met een vaag besef van hoe het ooit zo ver is kunnen komen.



Er is slechts een kwarteeuw verstreken sinds onze vroegste kindertijd in de jaren '80, en wat overblijft is niets dan artefacten en gekleurde herinneringen. Alles van waarde is weerloos. Ze waren er, vast en zeker, en ze hebben ons gevormd ook, dat staat vast. Oud kun je ons nog niet noemen, maar wat waren we jong, toen! De wereld waarin we toen vertoefden, was niet complex. Wij waren kapitalistisch, westers, Reagan en Thatcher. Zij waren communisten, Gorbatsjov en Honecker - goddeloze imperialisten, stuk voor stuk. Het ging goed met ons. We kochten een pc en een camcorder, cds en een nintendo. De economie draaide goed, en MTV bracht ons muziekvideo's, 24 u op 24. De do de do, de da da da, sweet dreams are made of this, Frankie zei relax. New wave. Beats of love, quoi. Toen oorlog nog koud was, enkel homo's en testapen AIDS konden kregen, en misdaadbendes Walen viseerden. “Don't worry be happy,” Bobby McFerrin, wekenlang op nummer één.



Nu de grote eightiesstoet zich aan mijn geestesoog voltrekt, zou ik bijna geneigd zijn om ze te willen herbeleven. Ik zei bíjna, en dat is een belangrijke nuance. (Mocht ik die niet maken, dan had mijn ninetieszelf me terminatorgewijs opgespoord en me met een droog nekschot de oneindigheid in geknald. Koud afgemaakt worden door een gefrustreerde adolescent, je zou zo geen zieliger einde kunnen bedenken. Maar ik dwaal af.)
Want ook toen was het niet elke dag rijstpap met honing. Neen, integendeel. Het ging er soms hard aan toe, voor ons, en voor hen nog des te meer. In Tsjernobyl kregen ze de hemel op hun kop. In Afghanistan vochten ze tegen het Sovietleger, zij aan zij, geflankeerd door Rambo III. In China werd burgerprotest hardhandig neergeslagen. Joden vochten tegen Palestijnen, obviously, en er was economische malaise. Conservatieve krachten kwamen aan de macht in Engeland, Amerika en (West-)Duitsland. Er was honger in Afrika, en zelfs Bob Geldof kon het A-team niet bereiken.



Eigenlijk is er niet zo veel veranderd.